Dag 13 - Island Park

Gisteravond zijn we richting Connie's, de saloon hier om de hoek gelopen. Helaas... Connie's is dicht. Dus helaas geen geen afzakkertje. Daarom hebben we fijn op de kamer een spelletje gespeeld en zijn we daarna gaan slapen.

Vanochtend hadden we de wekker en mochten weer iets tekenen voor het nieuwe huisje. Ook dit kan afgevinkt worden dus. Gelukkig is het nu allemaal geregeld en is het niet erg om de laatste puntjes op de i te moeten zetten. 

Daarna zijn we naar Yellowstone gereden. Vanaf onze cabin is het maar 25 minuten rijden… dat is zo goed als niets. We reden ook langs Henry’s Lake (waar we in eerste instantie zouden verblijven) en inderdaad: vol sneeuw.

Eenmaal bij de entree van Yellowstone aangekomen waren we erg blij dat we een ‘America the Beautiful pass’ hadden geregeld. Dit is een soort jaarkaart voor alle nationale parken. Zouden we deze niet hebben, had het vandaag 70 dollar gekost om binnen te komen. Zeker wanneer je in gedachten houdt dat we morgen nog een keer willen gaan, bespaart dit een hoop geld.

Eenmaal binnen was het even schakelen. Stiekem hadden we verwacht al direct vanalles te zien en tegen te komen. Dit was niet zo. Maar dan, na ongeveer 15 minuten rijden: bizons. Zo langs de weg. Dus maar direct even de wagen aan de kant gezet en uitgestapt. Het was wonderbaarlijk om te aanschouwen. Er was ook een moeder met haar bizon-puppy. Deze leek echt net geboren: het lopen ging niet bepaald soepel en er was zelfs nog een navelstreng te zien. 

Het mapje van het park geeft aan dat zo’n 23 meter afstand moet houden van de bizons (en 91 meter van de beren). Terwijl we naar de bizons aan het kijken waren, verscheen er zo’n 10 meter langs ons nog een bizon. We zijn gewoon rustig blijven staan, hebben ons ding gedaan, en de bizons tolereerden ons prima. Het was waanzinnig om zo mee te maken. Helaas hebben we nog geen beren gezien, maar morgen is er weer een nieuwe dag. 

Hierna zijn we de auto ingestapt en weer op weg gegaan. In totaal bevat geheel Yellowstone zo’n 800 kilometer aan wegen, dus we wisten dat we nooit alles in één of zelfs twee dagen te zien zouden krijgen. We begonnen dus maar bij het begin.

We hebben een aantal stops gemaakt met meerdere prachtige geisers. De kleuren die je ziet op tv zijn in het echt nog veel mooier en puurder. Helaas krijg je in het ‘echt’ wel de geur van de geisers erbij cadeau. Dat was geen cadeau, laten we het zo zeggen.

Op een gegeven moment hadden we een rustige plek en besloot Gijs dat hij het leuk zou vinden een foto van ons te maken met de fantastische omgeving op de achtergrond. En opeens… ging Gijs op de knieën. “Wilse met mich trouwen?”. Vol verbazing en geluk heb ik (Lonneke), natuurlijk JAO gezegd. 

Beiden erg onder de indruk en op van geluk zijn we Yellowstone uitgereden en hebben we onze ouders gebeld. Daarna zijn we even ergens gaan eten en hebben we wat winkeltjes bezocht.

Eenmaal ‘thuis’ waren we beiden wel een beetje vermoeid en hebben we maar even een dutje gedaan. Door de indrukken toch wel even nodig. Daarna mochten we weer terug naar West-Yellowstone, daar was een supermarkt. In alle euforie van de middag waren we vergeten wat eten te halen, oepsie. 

In de avond hebben we gezellig een spelletje gespeeld en gewoon genoten van de tijd met elkaar.  Het moet nog steeds een beetje zakken… wij gaan trouwen! Deze vakantie was al top, maar nu kan hij zeker niet meer stuk.