Dag 21 - Las Vegas

Gisteren hebben we een fantastische dag gehad. We werden 's ochtends wakker in Alton en hadden beiden gelukkig goed geslapen. We hebben ontbeten en boterhammen gesmeerd voor de lunch.

We moesten om 11 uur uitchecken en zouden om 15.00 kunnen inchecken bij de Golden Nugget in Vegas. De reis zou maar 3,5 uur duren, dus de timing zou mooi uitkomen. Vlak voor vertrek bedachten we echter dat dit toch niet zo was, Las Vegas was weer een tijdsverschil met -1 uur.. We hadden dus 5 uur om over de reis te doen. Tied zat.

Onderweg merkten we al dat de temperatuur aardig op begon te lopen. Tijdens onze pauze kwam ook de klap van de temperatuur buiten, het was inmiddels zo'n 36 graden.

Aangekomen in Vegas zijn we maar weer even naar de outlet gegaan. Deze keer niets gekocht, maar het was wel leuk langs de winkeltjes te struinen en lekker onze benen te strekken.

In Vegas hebben we onze ogen uitgekeken. Het was even zoeken naar de parkeergarage van ons hotel, maar gelukkig mochten we ook in de 'drukke' straten rijden en hadden we genoeg te zien.

Na het inchecken gaf Gijs aan een verrassing te hebben. Dus hebben we ons even klaargemaakt en konden we naar beneden.

Niet te geloven - in de lobby van het hotel stonden Sam en Willem ons op te wachten! Sam, Willem en Gijs hebben al maanden zitten te bekokstoven dat zij naar Vegas zouden komen en een weekje vakantie met ons te vieren. Zij gaan komende maandag pas weg. De hebben het supergoed geheim gehouden!

Ik (Lonneke) heb altijd gezegd in Vegas te willen trouwen. De leukste verrassing van allemaal: Willem en Sam zijn hier om te getuigen bij ons trouwen! We doen hier 'oefenen', hoor. We maken de bruiloft niet officieel in Nederland, dus eigenlijk zijn we straks alleen in Amerika getrouwd. Dan doen we het in Nederland nog eens fijntjes, officieel en met de rest van onze familie en vrienden over.

Na even bijgekletst te hebben zijn we met z'n vieren Fremont Street op gegaan. Alles is hier over the top, zo ook deze bekende straat. Het videoplafond, alle podia en de meerdere straatartiesten zijn erg indrukwekkend. Met z'n allen hebben we een fijne avond gehad en natuurlijk ook wat biertjes gedronken.

Toen we terug richting het hotel liepen, was Sam  zo slim om bij Willem op de rug te willen springen. Dit ging niet zo goed, dus ze vielen. Erg grappig, maar helaas... Sam viel erg ongelukkig en de pijn was niet te verdragen. Na even geprobeerd te hebben, hebben we toch maar besloten een first aid te zoeken. We dachten zelf dat het een schouder uit de kom was, die zou vast iemand even terug kunnen zetten.

Het was al een helse zaak om iemand van first aid te vinden, maar na even zoeken hadden we een beveiliger die lijntjes had uitgezet. De ambulance zou komen, en Sam en ik mochten mee naar het ziekenhuis. In totaal zo'n uur moeten wachten, maar toen waren we onderweg.

Bij de ER werden er foto's gemaakt en bleek dat het sleutelbeen van Sam schuin gebroken is. Auwieje. Het ziekenhuis gaf aan dat het eventueel geopereerd zou moeten worden, maar dat ze dit ook 'thuis' kon laten doen. Nadat Sam pijnstilling en een mitella had gekregen, werd ze ontslagen en konden we terug naar het hotel. Gelukkig is Sam goed verzekerd en wordt als het goed is alles gedekt.

Al met al een bewogen, maar toch ook leuke avond en nacht gehad.
Vanochtend hebben we met zijn vieren ontbeten. Aangezien Sam toch erg last heeft van de breuk, hebben we even contact gehad met de verzekering en het ziekenhuis, om te kijken wat de opties zijn. Naar huis? Andere medicatie? Hier opereren?

Ondertussen heben Gijs en ik wel onze marrige license gehaald. Dat was een ervaring, we kwamen letterlijk met onze Chick-fil-A frisdrank beker en to go eten aan, en we mochten tekenen. Zelfs onder ede een belofte gedaan dat we de waarheid spraken en ook niemand bezwaar heeft tegen het huwelijk. We zijn goedgekeurd! Als het goed is, is het morgen de grote dag en gaan wij trouwen - voor de Amerikaanse wet in ieder geval.

Aangezien we door een spoed niet echt antwoord kregen, zijn we vanavond maar nog een keer naar de ER geweest. Sam heeft sterkere pijnstilling gekregen en we kijken morgen wel eventjes hoe het gaat.

Hopelijk morgen een nieuwe blog, maar we kunnen niet beloven dat deze op tijd is. Er is zo veel te doen en te beleven, daar willen we gewoon 'bij' zijn. We genieten.